naper mesti nurse???

"lah tgn ibu kebas la lah..." ngadu ibuku. "nper bu? slh posisi tido kot.. lah pn slalu gak skt tgn coz time tido,tgn terhempap.." jwbku mengikut instinct sendiri tp timbul perasaan risau jua dlm atiku kerna jrg berlaku sebegini pd ibuku. "xpela bu,lau pai esk msh g kebas,kite g jmpe doktor ye bu... tkt pape jd lak..." kataku tuk menenangkn ibuku yg sdg risau. keesokan harinyer... "bu cmne tgn? kebas lg?" tnyeku pnh prihatin. "kebas g lah... nie kaki pn cm nk kebas jgk..." aku mula ragui... seolah2 ape yg terjd pd ibuku tidak sme seperti yg selalu ak alami... "meh la bu, kite g klinik.. wisau lak... tkt ad pape pnyakit..." kataku dgn pnh nada wisau. sejak kecil hnya ibu lah tmpt kami bertiga bergntg. dia la ibu,dialah jua bapa. walaupun ayhku msh ad tp die bkn la spt ayh 2 yg len. ayh menghidap penyakit mental sejak abgku berusia 1 thn hingga la kini abgku telah pn mencecah 21 thn... dia msh lg skt... ibu lah yg mengalas tanggungjwb ayh... ibu mmpu melaksanakn tanggungjwb 2 dgn bek dan kami adk bearadik xpnh pn merasa kekurgn malah bersyukur mendpt ibu yg pnh dedikasi spt ibu. selepas berjumpe doktor di klinik tersebut,ak membwa surat yg diberikan doktor utk ke hospital besar. "xpyh.. wt pew g hospital?!! xpyh!" tersentak aku dgn kata2 ayah 2. ak sedia mklum ayh mmg xske bw ibu ke klinik tp sbb dia juga la ibu kne drh tgii,xthn dgn sikapnyer yg slalu wt hal. tp ibu sgt tbh. tidak thn dgn sikap ayh 2 lalu aku pn bersuara kerana atiku kuat menyatakan ad sesuatu yg tidak kne dgn kesihatan ibu dan thp kesihatan ibu dlm bhye lalu ak pn menjwb dgn pnh ketegasan. "kalau ayh xnk bwk ibu,bia lah sndiri bwk ibu... xkire ape pn terjd,ibu perlu segera di bw ke hospital.. da la ibu kne drh tggi pn sbb ayh,ayh msh xnk bwk ibu ke hospital? xpe bia lah yg bwk.." mendengar kata2 ku yg penuh ketegasan,ayh pasti tidak mustahil aku akn melakukannyer lalu ayh  pn terus hidupkan enjin kereta dan terus menuju Hospital Selayang. continue....